สวัสดีครับเช้านี้ตื่นแต่เช้า เนื่องจากเวรโทรตามตั้งแต่ 04.30 น กำลังหลับเลย กลับจากเวรนอนไม่หลับ เข้าเว็บไซต์ไปทั่วไปเจอนิทานคำกลอน เรื่อง พังพอนเลี้ยงลูก อ่านดูแล้วสงสารเจ้าพังพอน ยอดกตัญญู ผิดแต่ที่คนเลี้ยง ด้วยความโมโห ที่กลับมาเจอลูกสภาพที่รับไม่ได้ แต่ไม่ได้สืบความว่าเหตุเกิดจากอะไร ด้วยอารมณ์ ความรัก ความห่วงใย ของ พ่อ แม่ ทำให้มนุษย์ หรือเราๆ หลายๆ คนขาดสติ เลยเอานิทานมาฝากเพื่อนครับ ใกล้ถึงวันพ่อ 5 ธันวาคม......
นิทานคำกลอนสอนใจ
พังพอนเลี้ยงลูก
มีพังพอน ตัวเขื่อง เชื่องนักหนา
สองผัวเมีย เขาเลี้ยง เคียงลูกยา
ทุกครั้งพา ไปไหน ใจเบิกบาน
เขาทำไร่ ไถนา คราเก็บเกี่ยว
ลูกคนเดียว ปล่อยไว้ อยู่ในบ้าน
พังพอนเฝ้า คอยดู อยู่นอกชาน
ใครรุกราน มิให้ เข้าใกล้กาย
พอนายมา ขากลับ รับอาหาร
ดูเบิกบาน สุขสม อารมณ์หมาย
ทั้งสองคน หมดห่วง เรื่องลูกชาย
เป็นสหาย ช่วยกัน หลายวันเดือน
พอวันหนึ่ง กลับมา จากนาไร่
เจ้าพังพอน คู่ใจ อยู่ไหนเพื่อน
ยินเสียงลูก ร้องไห้ ข้างในเรือน
เลือดหยดเปื้อน ทั่วชาน บ้านของตน
เจ้าพังพอน ออกมา ท่าเหนื่อยอ่อน
ขนเปียกปอน เลือดแดง ทุกแห่งหน
มันกัดลูก ทำไม ใจร้อนรน
มิทันยล สิ่งใด คว้าไม้ตี
เจ้าพังพอน นอนแผ่ มันแน่นิ่ง
ส่วนเมียวิ่ง เข้าห้อง มองถ้วนถี่
เห็นลูกชาย ของนาง ดูยังดี
ข้างข้างมี งูเห่าตาย ตัวใหญ่เชียว
นิทานคำกลอน พังพอนเลี้ยงลูก |
ขอบคุณนิทานดี
http://www.wisdomthai.com